Najprostsza forma questingu ma postać… kartki papieru. Zapisanych jest na niej szereg wskazówek, które mogą być złożone z rymowanek, zagadek, rysunków czy mapek. Każda wskazówka powinna zawierać trzy rodzaje informacji: co w tym miejscu jest ciekawego (do zobaczenia, odkrycia, wyobrażenia sobie), co można tu zrobić (np. zapisz datę widoczną na ścianie budynku, policz słoje na pniu, znajdź gniazdo ptaka…) i którędy iść dalej (np. skręć w prawo za czerwonym kamieniem i dalej prosto aż do starego dębu). Na końcu trasy może być ukryty „skarb” (stąd inna nazwa tej zabawy: treasure hunt). W pudełku ze „skarbem” może być np. pieczątka, którą trzeba odbić sobie jako dowód, że dotarło się do tego miejsca; lista gości, do której wpisują się znalazcy i dodatkowe informacje rozwijające treści prezentowane na trasie.

Gry nie są długie, zajmują zazwyczaj od około 30 minut do ponad 2 godzin, a ich celem nie jest prezentacja wszystkich dostępnych o danym miejscu informacji (jak często dzieje się w przypadku opisów na tradycyjnych szlakach turystycznych). Wręcz przeciwnie: questing powinien być wyraźnie stematyzowany na jedną ścieżkę wiedzy (np: lokalna legenda, życie jakiegoś przedstawiciela fauny lub flory, architektura miasteczka czy dzielnicy). Osoby zainteresowane pogłębieniem swojej wiedzy mogą być zapraszane do innych gier… lub do tworzenia własnych questingów.

Cechami, które czynią tę metodę wyjątkowo atrakcyjną, są moim zdaniem: „bezobsługowość” (questing działa na zasadzie „oprowadź się sam”), narracyjność (nawet najzwyklejsze miejsca mogą stać się pełne tajemnic jeśli poszukujemy w nich wskazówek do rozwiązania zagadki) oraz fakt, że do questingu nie jest potrzebna prawie żadna infrastruktura (wystarczy kartka papieru, pudełko z pieczątką, wiedza i dobre pomysły).

Więcej o questingu można znaleźć we wspominanej już na muzeoblogu książce Questing: A Guide to Creating Community Treasure Hunts i na stronie projektu Valley Quest, o którym więcej będzie w następnych postach.

Sytuacja Muzealnictwa w Małopolsce jest bardzo dynamiczna. Powstają nowe placówki muzealne, tworzą się nowe programy działalności, wiele inicjatyw buduje nowy kapitał i obraz współczesnego muzealnictwa. Niestety bardzo trudno znaleźć informacje na ten temat (szczególnie o muzeach poza Krakowem), brak jest również informacji zbiorczej o muzeach w Małopolsce (użytecznej analizy sytuacji). Chcielibyśmy choć trochę zapełnić tę lukę. Prezentowana mapa może być zaczątkiem tworzenia aktualnej informacji o muzeach w Małopolsce. Postaramy się szybko ją dokończyć w podstawowym wymiarze (informacje o muzeum: organizator, pracownicy, zasoby, informacja teleadresowa) W przyszłości chcielibyśmy, aby mapa służyła przede wszystkim muzealnikom i zaawansowanym widzom małopolskich muzeów.

Jaka informacja może być interesująca?

• kolekcja muzealna, ekspozycje, wystawy – jak są obecnie tworzone, nowe nabytki i realizacje
• instytucja naukowa – wydawnictwa naukowe, spotkania, odczyty, realizowane projekty naukowe
• archiwum – metody archiwizowania, dostęp do danych, ciekawe zasoby archiwalne
• kompetencje muzealnicze – rozwój kompetencji i umiejętności, szkolenia, studia, warsztaty
• wizja działalności i rozwoju – obecne strategie muzeów i muzealnictwa, różne wizje współczesnego muzeum
• animacja kultury i edukacji – progamy i projekty animacji kultury w muzeach, współpraca muzeów ze społecznością, edukacja muzealna
• infrastruktura – rozwój infrastruktury, architektura muzealna.

Takiej informacji nie ma obecnie w ujęciu całej Małopolski.

Kolejne narzędzie oparte na technologii google maps. Street Art Locator to serwis dokumentujący sztukę ulicy. Jego użytkownicy zamieszczają tu zdjęcia vlepek, graffiti i innych przejawów street art. Powstaje dzięki temu wirtualna galeria, którą można zwiedzać klikając w punkty na mapie świata. Street Art Locator współpracuje z popularnymi serwisami społecznościowymi, takimi jak: Flickr, MySpace i Facebook. Jego funkcjonowanie opiera się na gromadzeniu osób, które współtworzą treści. Odbiorcy są w tym wypadku współtwórcami. Powodzenie tego typu projektów zdaje się więc zależeć od tego, czy uda się im wytworzyć społeczność użytkowników.

Wygląda na to, że mapy takie mogłyby też proponować przechadzki np. śladem dziedzictwa kulturowego krakowskiej dzielnicy. Biorąc pod uwagę, że mobilny internet staje się w naszym kraju dobrem coraz powszechniejszym, warto może wziąć pod uwagę tego typu narzędzia, przy tworzeniu tras zwiedzania wchodzących w skład ofert muzeów.