Warsztaty historii kobiet odbędą się w Krakowie w dniach 20-21 pazdziernika i 3-4 listopada 2011 r.

Już od 2008 roku w ramach ścieżki programowej Krakowski Szlak Kobiet Fundacja Przestrzeń Kobiet realizuje działania mające na celu edukację o historii kobiet. Krakowski Szlak Kobiet – został zainicjowany jako pierwszy tego typu w Polsce projekt, łączący wątki historii kobiet z edukacją w / o przestrzeni miasta, tematyka wielokulturowości i obywatelskiego zaangażowania na rzecz równości plci. W ramach projektu realizujemy wycieczki po Krakowie śladami emancypacji kobiet, wydajemy kolejne tomy Przewodniczki po Krakowie emancypantek, przypominamy historie kobiet, które mieszkały w tym mieście, dzielimy się wiedzą o nich i umiejętnościami włączania tej tematyki w działalność edukacyjną.

Tym razem zapraszamy do udziału w 4-dniowym cyklu warsztatowym EDUKATORKI – dzialaczki organizacji pozarządowych, przewodniczki miejskie, animatorki, pracowniczki działów edukacyjnych w instytucjach kulturalnych, nauczycielki, pedagożki, trenerki, studentki kierunków pedagogicznych i inne kobiety, które chcą włączać zagadnienia zwiazane z historią kobiet do swojej pracy edukacyjnej i dzielić się tą perspektywą ze swoimi środowiskami i społecznościami. Zapraszamy szczególnie edukatorki prowadzące swoją działalność na terenie Krakowa i Małopolski.

Więcej informacji o warsztatach oraz formularz zgłoszeniowy na stronie Fundacji Przestrzeń Kobiet

Zapraszamy!!!

Tak czy siak oburzony świat reaguje raczej na owe „około rewolucyjne” zniszczenia, niż na przyswojenie złota przez Luwr.

To, co zastanawia w takiej sytuacji, to fakt, że w takich właśnie warunkach kwestionuje się przynależność dziedzictwa eksponowanego i magazynowanego w muzeach. Bo kto ma większe prawo do dziedzictwa egipskiego? Bardziej „świat”, czy „naród egipski”? Na to pytanie wcale nie ma ewidentnej odpowiedzi, podobnie jak na pytanie, do której kultury bardziej przynależą owe mumie, które dla świata zachodniego zostały odkryte przez europejskich archeologów.

Trudno nie dostrzec pojawiającego się tutaj wątku (post) kolonialnego, w każdym razie w takich sytuacjach muzea są prawdziwym sposobem wyrażenia opinii wspólnot państwowych,które reprezentują. Rozliczenie z niesprawiedliwością i niezgoda na nierówność może być takim znakiem wysyłanym przy pomocy apelów o zwrot dzieł. Oczywiście w przypadku krajów biednych (jak Egipt) może to być po prostu desperacka próba ratowania gospodarki.

Pojawia się także argument obecnych właścicieli dzieł, który porusza właściwie najbardziej problem praw autorskich do dzieła, jakim jest kolekcja. Pytanie brzmi: co jest właściwym dziełem: obiekty, czy ich interpretacja za pomocą kolekcji? Czy mumie należą bardziej do napoleońskich wypraw, czy do starożytnego Egiptu, za którego spadkobiercę chce się uważać zarówno państwo egipskie, co „ludzkość jako całość”, używając cytatu z tablic informacyjnych obiektów na liście UNESCO.

Oczywiście odrębna kwestią jest indywidualne zaangażowanie muzeów i poszczególnych wystaw w kwestie polityczne, ale nie o tym mowa.

Wreszcie znaczące jest i to, że muzea poświęcone tematom marginalizowanym, niszowym lub reprezentujących grupy mało obecne w narracjach muzeów narodowych, szukają swojego miejsca w internecie. Na przykład różnego typu muzea kobiet, czy muzea emancypujących się mniejszości. Sam wybór nazwy jako „muzeum” może świadczyć o próbie legitymizacji swojej aktywności tradycyjnymi sposobami, jak muzeum właśnie. Na koniec tych uwag polecam małe miejsce w Internecie, które jest specyficznym muzeum wirtualnym, gdzie nie tylko eksponowana jest zmiana społeczna, ale samo muzeum jest jej aktywnym aktorem. Oto Międzynarodowe Muzeum Kobiet, instytucja, która obok swojej nazwy umieszcza hasło „prezentując zmianę” („exhibiting change”; jak ktoś ma lepszy pomysł na tłumaczenie, to poproszę). Przy okazji jednej z realizowanych przez IMOW wystaw sformułowano slogan, którego nie wstydziliby się chyba eksperci od marketingu „Be inspired/ get involved/ take action”, czyli „zainspiruj się, zaangażuj się, działaj”.

Warto pamiętać o politycznym potencjale muzeów.

Muzeum historii kobiet – wirtualne czy realne?

Termin: 15 czerwca 2010 r., wtorek, godz. 19.00
Miejsce: Muzeum Farmacji CM UJ, ul. Floriańska 25, Kraków

WSTĘP WOLNY

My mamy nadzieję dowiedzieć się tam m.in., czym różni się historia pisana przez mężczyzn od historii tworzonej przez kobiety, a także sprawdzić na ile chodzi o różnorodne historie kobiet, a na ile o Historię, w której kobiety odgrywają zasadniczą rolę.

Spotkanie odbywa się w ramach projektu „Krakowski Szlak Kobiet” koordynowanego przez Fundację Przestrzeń Kobiet.

A oto, jak anonsują wydarzenie organizatorki:

Spotkanie będzie okazją do rozmowy o Muzeum Historii Kobiet – projekcie realizowanym od 2008 roku przez Fundację Feminoteka. Przedstawimy dwie wystawy Muzeum Historii Kobiet: Pokolenia kobiet (2008) i Życie codzienne kobiet w czasie Powstania Warszawskiego (2009), zaprezentujemy film dokumentalny Powstanie w bluzce w kwiatki (2009).

Porozmawiamy również o muzeum historii kobiet jako fizycznej przestrzeni dla od-zyskiwania historii kobiet i zachowywania pamięci o ich dorobku. Zastanowimy się, czy muzeum historii kobiet jest potrzebne i jak jest możliwe – nie tylko wirtualnie, lecz także realnie.

Nieprzypadkowo spotkamy się tym razem w Muzeum Farmacji – jest ono ważnym miejscem dokumentującym historię kobiet w Krakowie. Znajdują się tam m.in. dyplom magisterski siostry Konstancji Studzińskiej z 1824 r., dokumenty potwierdzające wykształcenie uniwersyteckie i kompetencje zawodowe jednej z pierwszych studentek UJ Jadwigi Sikorskiej-Klemensiewiczowej,
a także materiały dotyczące prowadzonego przez nią składu aptecznego przy ul. Karmelickiej 15.

Gościnią spotkania będzie ANNA Che CZERWIŃSKA, kuratorka wirtualnego Muzeum Historii Kobiet, feministyczna aktywistka, wiceprezeska Fundacji Feminoteka.

Spotkanie poprowadzi EWA MAŁGORZATA TATAR, kuratorka, krytyczka i historyczka sztuki, doktorantka w Instytucie Historii Sztuki UJ.