Całość podzielona jest na cztery części i ten podział jest od razu widoczny ponieważ zastosowano kodowanie kolorystyczne. Same kolory są żywe i kontrastowe.

Czytając od lewej, zgodnie z naturalnym kierunkiem czytania odnajdujemy najpierw nazwę zabytku (wcale nie jest to oczywiste zwłaszcza, kiedy zabytek pełnił w swojej historii różne funkcje), fotografię poglądową (to nas upewnia, że jesteśmy we właściwym miejscu) oraz informacje dotyczące ilości języków, w jakich można odbyć zwiedzanie.

Ogólny charakter przestrzeni zabytkowych i muzealnych jest pokazany w drugiej i trzeciej części tablicy. Ostatni fragment pokazuje powiązanie zabytku z innym, co znów nadaje pałacowi kontekst, a także pokazuje łączoną ofertę biletową. Na tablicy pojawiają się ważne logotypy, ale także bardzo praktyczne informacje o kawiarni i sklepiku muzealnym. To jest bardzo ważne dlatego, że dla wielu zwiedzających wizyta jest inwestycją nie tylko czasową, ale i finansową (ile dostaję w zamian za zakup biletu?) wobec tego potrzebują wiedzieć, mniej więcej, co ich czeka po wejściu.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że nawet jeśli gość rezygnuje z pomysłu wizyty, to zapamiętuje muzeum, jako instytucje o klarownej komunikacji.

Tablicę powitalną umieszczamy w takim miejscu, aby można było bez problemu znaleźć ja przy wejściu. Angielskie słowo „welcome” pochodzi od zbitki „dobrze” i „przyjść”. W tej prezentacji chodzi głównie o to, aby przyjść dobrze, czyli do właściwego miejsca, a także poczuć się powitanym, jeśli nie zaproszonym. Pierwsze, kluczowe słowo całej tablicy brzmi „witamy”. O tym nie wolno zapominać.