Spotkania metamuzeum mają mieć nieformalny charakter i są otwarte dla wszystkich zainteresowanych. Po dwóch prezentacjach (trwających maksimum 15 minut) wygłaszanych przez pracowników muzeów lub specjalistów z różnych dziedzin (marketing, social media, zarządzanie, projektowanie wystaw etc.) oraz dyskusji uczestnicy wydarzenia będą mogli poznać się i porozmawiać w swobodnej i niezobowiązującej atmosferze.

Gośćmi tej edycji będzie Martyna Tarnawska ze Sztuka SMART, która opowie o raporcie dotyczącym TOP 10 krakowskich muzeów w social media oraz Magda Strzelecka z Cricoteki, która będzie mowić o otwarciu instytucji i towarzyszących mu wydarzeniach.

Metamuzeum odbywa się regularnie w krakowskich i warszawskich klubokawiarniach. Wstęp na wydarzenie jest wolny. Zapraszamy wszystkich, nie tylko pracowników muzeów. Więcej informacji na wydarzeniu można znaleźć na Facebooku i stronie wydarzenia.

Krakowskie Metamuzeum organizowane jest we współpracy z Małopolskim Instytutem Kultury.

Kontakt dla mediów:
Zuzanna Stańska
zstanska@moiseum.com
+48 514 312 324

Ta różnorodność była dla nas jednym z największych wyzwań podczas pracy nad instalacją Powiązania, która towarzyszy tegorocznym Dniom. Wystawa miała służyć zareklamowaniu wydarzenia, ale też zainspirowaniu zwiedzających do zainteresowania dziedzictwem, własnych poszukiwań i refleksji. Na początku więc postawiliśmy sobie pytanie jak w spójny sposób poruszyć tak różne tematy? Chcieliśmy przy tym uniknąć najprostszych uzasadnień dla prezentowania ich w jednym miejscu, jak np. to, że dotyczą dziedzictwa i że będzie je można zgłębić podczas jednej imprezy. Istniało zagrożenie, że wystawa spełniała by wtedy rolę wyłącznie informacyjną i promocyjną kosztem inspirowania i rozbudzania ciekawości.

Mierząc się z różnorodnością treści do zaprezentowania, spróbowaliśmy przekuć ją w atut. Obiekty zostały połączone w pary, które z pozoru wydawały się odległe, a przy bliższej interpretacji okazały się inspirujące do poszukiwania nieoczywistych powiązań. Przykładem tego zabiegu może być część instalacji, w której połączone zostało Kino Kijów i pustynia błędowska.

Co łączy kino i pustynię? Powiązania pomiędzy tymi dwoma miejscami udało się znaleźć na drodze burzy mózgów, podczas której poszukiwaliśmy słów odnoszących się do obu tych przestrzeni równocześnie. I tak pojawiły się nasze słowa – klucze, tagi, które towarzyszą całej instalacji i pełnią rolę spoiwa łączącego jej treści. W przypadku kina i pustyni są to m.in: Ziarno, iluzja, horyzont, kadr, perspektywa, światło, zapatrzenie, miraż. Na wystawie można je przeczytać na ekranie widocznym wewnątrz miniatury Kina Kijów. Zaglądający do niej widz widzi siebie zaglądającego do miniatury kina, na tle krajobrazu pustyni błędowskiej… Obraz jest rejestrowany przez ukrytą kamerę i zmiksowany z nagranym wcześniej pejzażem pustyni. Na horyzoncie wyświetlają się słowa – klucze.

Chcieliśmy w ten sposób dać odczucie zawieszenia realności rzeczywistości, tak jak robi to kino – jesteś tu ale gdzie indziej, przez chwilę żyjesz życiem innych ludzi. Pustynia w tym zestawieniu pełni rolę przestrzeni, której pustka i otwartość oferuje nieskończone możliwości kreacji, każe naszej wyobraźni zapełniać się mirażami – podobnie jak ekran kinowy…

„Nazwa ta odnosiła się zarazem do tekstualnego charakteru kultury, jak i do unikalności muzeów jako magazynów eksponatów dziwnych, często kuriozalnych- tłumaczy K. Dywanis z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. „Chcieliśmy zachęcić do poszukiwań i odkryć.” Ale nazwa nie tylko się nie przyjęła, ale wręcz szybko stała się elementem gry słownej, gdy wykrzyknik sic! zaczęto zamieniać na „k”, co w efekcie daje „museum sick” czyli, w wolnym tłumaczeniu „chorobę muzealną”. Po pilotażu w Londynie, postanowiono więc o zmianie nazwy i realizatora projektu.

„Gdy przejmowaliśmy projekt- opowiada M. Prawdziwy z firmy „Szwadron”- nie tylko trzeba było zmienić nazwę, ale także wykorzystać setki istniejacych już gadżetów, dla których motywem przewodnim była litera „s”, jak w „sic!”. Szukaliśmy więc słowa, które odpowiadałoby charakterowi instytucji muzealnej: poważnego, zanurzonego w bezczasie, a jednocześnie aktualnego i otwierającego. Tak powstał pomysł na semper, co po łacinie oznacza „zawsze”. Dzięki tej zmianie możemy wykorzystać min. łyżki do kapci muzealnych w kształcie s, czy podkoszulki z nadrukiem nawiązujące w stylistyce do liternictwa Spidermana”. Prawdziwy dodaje, że powstaną też inne, innowacyjne gadżety muzealne mające promować nasz kraj w ramach Semper Museum. Będą to min. zestawy bierek bazujących na broni z bitwy pod Grunwaldem, a także lewitujące modele wszechświata inspirowane słynnym modelem Kopernika.

Warto wspomnieć, że przy okazji wydarzenia odbył się konkurs na najlepsze polskie muzeum, w którym głównym kryterium była „najstarszość”. Mimo, że w ścisłym finale znalazło sie min. Muzeum Początków Państwa Polskiego i kilka muzeów geologicznych, wygrało Muzeum Collegium Maius UJ. Najstarszość tego muzeum była bezdyskusyjna i nikt nie potrafił jej podważyć. W kategorii grupowej także zwyciężył Kraków. Konkurs został oprotestowany przez Muzeum Powstania Warszawskiego, które po raz pierwszy od swojego założenia nie wygrało, a także przez Centrum Nauki Kopernik, które nie zostało sklasyfikowane z powodu niemuzealnego statutu.

Program Semper Museum będzie realizowany nie tylko w ramach wydarzeń związanych z polską prezydencją w różnych miejscach w Europie. Lokalnie obchody obejmą także wiele boisk z rodziny Orlika i nieużywane skocznie narciarskie. M. Prawdziwy nie chce na razie zdradzac szczegółów. Muzeoblog trzyma kciuki.

Chodzi mi o to, że można oczywiście zaprosić rosyjski balet, albo kabaret, na występy w muzeum. Warto jednak rozważyć wcześniej, czemu miałoby to służyć, a także w jaki sposób muzeum zmieni przekaz i wydźwięk występów.

Wymyślając i realizując wydarzenia muzea wysyłają w świat ważny komunikat o sobie. Czy są i chcą być na czasie? Czy służą społeczności lokalnej? Czy bezrefleksyjnie poddają się populistycznym modom? Dzięki wydarzeniom muzeum może zyskać wiernych i lojalnych przyjaciół.

Pomijając więc dobrze znane i szeroko opisywane wydarzenia muzealne chcę tutaj przedstawić dwa: jedno może bardziej ekscentryczne, a tak naprawdę chcę otworzyć nowy wątek na muzeoblogu dotyczący wydarzeń organizowanych w muzeach.

Pierwszym jest instalacja oparta na karaoke, która znalazła się w muzeum związanym z wojskowością, bo wykorzystuje piosenki śpiewane przez żołnierzy. Ważna jest tutaj w moim odczuciu nie tylko innowacyjna, odważna forma, ale przede wszystkim motywacja „bo”, czyli to, dlaczego właśnie takie wydarzenie we właśnie tym miejscu.

Przywołuje to na myśl uniwersalną debatę na temat grupy stałych odbiorców muzealnych, do których powinno się kierować całe programy wydarzeń. Grupą, o którą warto dbać szczególnie organizując wydarzenia ekskluzywne są stowarzyszenia przyjaciół/ dobroczyńców miejsca. Praktyka organizowania dedykowanych im oprowadzań, wernisaży, czy nawet kolacji tematycznych to nie tylko dobry zabieg PR, ale także wyrażenie wdzięczności za faktyczne wspieranie instytucji.

Inny przykład, bardzo prosty w realizacji, skierowany do dużej publiczności to wydarzenie realizowane przez jedną z amerykańskich placówek znanych głównie z rewitalizacji różnych historycznych realiów. Wieczór gier rodzinnych jest okazją do udowodnienia eksperckiego przygotowania personelu muzealnego, a goście mogą miło spędzić czas i wiele się nauczyć. Chodzi tu o połączenie dobrej formuły na spędzenie wolnego czasu z profilem muzeum, czyli znowu udzielenie odpowiedzi na pytanie „dlaczego właśnie to właśnie tutaj”.

W kolejnym poście w tym wątku zajmę się ciekawą sytuacją, jaka ma miejsce w zabytku klasy światowej, który położony jest w niewielkiej, prowincjonalnej miejscowości i o tym, jakie może to rodzić problemy, a jakie dawać szanse.