Dlaczego jeden eksponat?
Zależało nam na prezentacji i interpretacji eksponatu, które nie ograniczałyby się do perspektywy historii sztuki. Wyszliśmy z założenia, że koncentracja na jednym eksponacie i wyobrażenie sobie „muzeum jednego eksponatu” pokaże możliwości interpretacyjne tkwiące w wybranym obiekcie. Przykładem, który wykorzystaliśmy na potrzeby warsztatowej rozgrzewki i praktyki czytania dzieła Hasiora, był asamblaż zatytułowany „Przesłuchanie anioła”. Przy bliższym poznaniu ukazywał on powiązania z przeszłymi wydarzeniami (pierwotna nazwa dzieła to: „Przesłuchanie partyzanta”) oraz innymi nawiązującymi do niego dziełami (m.in. znanym wierszem Zbigniewa Herberta opracowanym później muzycznie przez Przemysława Gintrowskiego).
Skupiając się na „Przesłuchaniu anioła”, można tworzyć wystawy i programy edukacyjne nawiązujące do tematyki konfliktów zbrojnych, zagadnień etycznych, jak również tematyki biblijnej (np. status ontologiczny, wolność, rola i funkcje aniołów).

Dlaczego jeden odbiorca?
Głównym celem szkolenia było uwrażliwienie na perspektywę i potrzeby odbiorcy muzeum. Skupienie się na jednym typie odbiorcy miało ułatwić dostosowanie się do jego potrzeb i możliwości. Zadaniem dwóch grup warsztatowych było opracowanie szczegółowych profilów dwóch typów odbiorców: gimnazjalisty, który trafił do Galerii w ramach wycieczki szkolnej, oraz osoby dorosłej, która znalazła się w Galerii przypadkowo. Opracowanie portretów odbiorców było punktem wyjścia do dalszej pracy – studium jednego eksponatu z perspektywy odbiorców oraz tworzenia oferty muzealnej dla wymienionych wyżej odbiorców. Na potrzeby pracy z portretem odbiorcy wykorzystane zostało dzieło zatytułowane Sztandar Czarnego Anioła, nawiązujące do twórczości Ewy Demarczyk, która muzycznie interpretowała wiersz Mirona Białoszewskiego pt. Karuzela z madonnami.

***

Warsztaty prowadzone przez Sebastiana Wacięgę i Dominikę Mietelską-Jarecką bazowały na metodzie interpretacji dziedzictwa, składającej się z trzech etapów, prowadzącej od analizy zasobów i otoczenia muzeum (odbiorcy, konkurencja, globalne trendy) do wdrożeń rozwiązań edukacyjnych, promocyjnych lub wystawienniczych.

To ambitne założenie wymagało przygotowania warsztatu interdyscyplinarnego. Staraliśmy się połączyć perspektywę interpretacji dziedzictwa z analizą możliwości zastosowania w muzeum nowych technologii komunikacyjnych. Połączenie tych odrębnych, ale, jak się okazało, dobrze się uzupełniających poziomów refleksji było możliwe dzięki współpracy – warsztat został przygotowany wspólnie przez Dynamikę Ekspozycji i Moiseum. Piotr Idziak z MIK prezentował podstawowe narzędzia wykorzystywane do interpretacji dziedzictwa, m.in.: tworzenie portretu odbiorcy, wybór i analizę tematu przewodniego, aktualizację treści muzeum. Zuzanna Stańska z Moiseum przedstawiała najnowsze trendy kształtujące wykorzystanie w muzeach technologii mobilnych i dobre praktyki w tym zakresie. Wspólnie pracowaliśmy nad możliwymi kierunkami dalszych działań podejmowanych wspólnie przez Muzeum i Politechnikę.

Projekt Ścieżki 3Dostępu wydał nam się bardzo obiecujący właśnie ze względu na tę współpracę, która wydaje się owocna już teraz – na wstępnym, koncepcyjnym etapie. Spojrzenie na zasoby muzeum od strony zagadnień technologicznych było bardzo inspirujące także dla prowadzących. Do warsztatu przystąpiliśmy z tezą, że mądre wykorzystanie nowych technologii wymaga dobrego przemyślenia ich roli w muzeum i celów, jakie przed nimi stawiamy. Przebieg zajęć utwierdził nas w przeświadczeniu, że w procesie projektowania takich rozwiązań współpraca między muzealnikami i „technologami” powinna rozpocząć się na jak najwcześniejszym etapie, bo może być inspirująca dla obu stron do tworzenia jak najlepiej dopasowanych do potrzeb muzeum rozwiązań. Metoda interpretacji dziedzictwa odgrywa w tym procesie rolę „wspólnej matrycy”, która łączy różne perspektywy i w ten sposób organizuje proces twórczy.

Fotorelacja z warsztatów

Jaki obywatel? – cel edukacji obywatelskiej w muzeum
Priorytetem systemów edukacyjnych zarówno w Polsce, jak w i innych krajach Unii Europejskiej jest kształcenie obywateli aktywnych, zaangażowanych politycznie i społecznie oraz działających zgodnie z demokratycznymi wartościami (więcej w raporcie Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji z 2012 roku pt. Edukacja obywatelska w Europie). Aktywny i zaangażowany obywatel jest głównym podmiotem społeczeństwa obywatelskiego. Takie społeczeństwo nie może być „budowane”, lecz jest raczej współtworzone przez refleksyjne i działające autonomicznie jednostki.
Aktywna obywatelskość jest osobistą kompetencją jednostki. Nie ogranicza się ona do pewnej postawy wobec innych osób i dobra wspólnego (np. państwa, regionu czy tzw. małej ojczyzny). Aktywna obywatelskość rozumiana jako osobista kompetencja oznacza również umiejętność współpracy i skutecznego działania opartego na wiedzy o możliwościach i zasadach funkcjonowania w sferze publicznej. Dlatego można założyć, że celem obywatelskiej edukacji muzealnej powinno być nie tylko przekazywanie wiedzy, ale również inspirowanie osób do własnej refleksji nad związkiem między tym, co jednostkowe, partykularne (np. potrzeby, interesy), a tym, co publiczne, czyli wspólne, współtworzone (np. wspólnoty, organizacje). Bardzo ważną rolą muzeów w obszarze edukacji obywatelskiej jest stwarzanie okazji i możliwości nabywania obywatelskich kompetencji.  

Jaka „edukacja obywatelska” w muzeum? – obywatelskie uczenie się
Najistotniejsze w muzealnej edukacji obywatelskiej jest tworzenie warunków do uczenia się dla jednostek, które mogą rozwijać obywatelskie kompetencje dzięki wizycie w muzeum. Jednostka pełni centralną, aktywną rolę w tym procesie, dlatego uwaga powinna koncentrować się na zagadnieniu „obywatelskiego uczenia się” – jego inicjowania i wspierania przez muzeum. Zamiast wykładu (lub lekcji) ex cathedra warto postawić na poszukiwanie warsztatowych lub projektowych form edukacji, które zainspirują uczestników do samodzielnego myślenia, rozbudzą ciekawość, pobudzą do dyskusji.
Muzeum (tzn. edukator muzealny) pełni w procesie „edukacji obywatelskiej” rolę facylitatora. Umożliwia uczestnikom zajęć nie tylko otrzymywanie wiedzy, ale również dokonywanie własnych spostrzeżeń i rozwijanie własnych przemyśleń. Podstawą takiego modelu edukacji jest aktywność uczącego się oraz odkrywanie lub tworzenie nowej wiedzy w procesie uczenia się (więcej o tym modelu uczenia się w artykule George’a E. Heina z 2010 roku pt. Edukacja muzealna, w: Edukacja muzealna. Antologia tłumaczeń, Muzeum Narodowe w Poznaniu).

Jakie są możliwości wspierania obywatelskiego uczenia się przez muzea?
Muzea, bez względu na tematyczny profil działalności, mogą wspierać obywatelskie uczenie się na co najmniej kilka sposobów, np.:

• prezentować eksponaty i podejmować tematy historyczne w taki sposób, by możliwe było ich refleksyjne i krytyczne poznawanie;

Nie skupiać się na afirmowaniu przeszłości, ale również wyciągać z niej wnioski – stawiać zagadnienia, poddawać wydarzenia historyczne dyskusji i umożliwiać ich samodzielną ocenę przez uczestników. Takie podejście dobrze oddaje cel jednego z historycznych rekonstruktorów: „…przybliżyć to, co było dobre, ale także i błędy naszych przodków – wierzę, że świadomość owych może wspomóc kształtowanie się postaw obywatelskich, odpowiedzialności i rozumnej i świadomej postawy patriotycznej” (Jarosław Domiński).

• szukać obywatelskich wątków w zagadnieniach i treściach z pozoru odległych od edukacji obywatelskiej;

Czy muzeum przyrodnicze może kształtować kompetencje obywatelskie? Tak, jeśli temat muzeum zostanie zinterpretowany w kierunku tego zagadnienia. Przykładem takiego działania mogą być eksperymentalne warsztaty polityczne pt. „PRO_POLIS” zrealizowane przez Małopolski Instytut Kultury w Muzeum Pszczelarstwa w Stróżach. Inspiracją do podjęcia tego tematu była organizacja pszczelej rodziny („społeczności”), którą z ludzkiej perspektywy można uznać za formę utopii. Warsztaty zrealizowane w ramach unijnego projektu pn. HERMES nawiązywały do utopii politycznych (m.in. wizji Platońskiej polis, czy Utopii Tomasza Morusa). Uczniowie współpracujący w grupach wcielali się w role przywódców państw, poznawali ich organizację i podejmowali trudne decyzje oraz poznawali ich konsekwencje.

• tworzyć takie formy edukacyjne, które angażują uczestników do wspólnego działania;

Nawet, jeśli nie ma powiązania między tematem podejmowanym w muzeum a wątkami obywatelskimi na poziomie treści, to można tworzyć formy edukacyjne, które sprzyjają rozwijaniu obywatelskich kompetencji. Możliwe jest tworzenie scenariuszy zajęć i aktywności, które wymagają od uczniów podejmowania dyskusji lub innych form pracy zespołowej. Przykładem mogą być warsztaty wyborcze przeprowadzone w Muzeum Orawskim Parku Etnograficznym w Zubrzycy Górnej pt. „I Ty możesz zostać wójtem Orawy” w ramach programu Muzeobranie. Uczniowie pracowali w kilku podgrupach – sztabach wyborczych. Ich zadaniem było opracowanie programu rozwoju gminy w oparciu o materiały dostarczone przez prowadzących warsztaty (mapy, opisy regionu Orawy itp.). Następnie liderzy sztabów wyborczych prezentowali programy wyborcze, po czym odbyły się (tajne i równe) wybory samorządowe, w których brali udział uczestnicy warsztatów. Wiedza o regionie i jego atrakcjach została w tym wypadku wykorzystana jako materiał do obywatelskiego uczenia się – współpracy w grupach, udziału w dyskusji
i wyborach samorządowych.

• angażować wolontariat do działań muzeum.

Wolontariat w kulturze jest nie tylko formą radzenia sobie instytucji z niedostatkami budżetowymi i kadrowymi. Warto myśleć o wolontariacie jako o stałej formie edukacji obywatelskiej i nieformalnej – skutecznym sposobie angażowania osób do działania w sferze publicznej. Udział wolontariuszy w różnych wydarzeniach i działaniach podejmowanych w instytucjach kultury jest nauką współpracy i działania pro publico bono w praktyce. Znaczenie wolontariatu w kulturze zostało szeroko omówione w ekspertyzie Instytutu Spraw Publicznych (Wolontariat w kulturze, Warszawa 2010), a praktyczne sposoby włączania wolontariatu do działalności instytucji kultury zostały przedstawione w poradniku Fundacji Pracownia Badań i Innowacji Społecznych Stocznia (Praktyczny poradnik współpracy z wolontariuszami, Warszawa 2011).

***

Powyższy tekst powstał na bazie wystąpienia na konferencji Europejskiego Towarzystwa Badań na rzecz Edukacji Dorosłych (ESREA) na Uniwersytecie w Linköping oraz artykułu pt. Obywatelskie uczenie się w muzeum – możliwości i metody (Civic Learning In The Museum. Capacities And Methods, „Politeja” pismo naukowe Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2011 | 1(15) | 49-68)

Kształt drugiej edycji WAM potwierdził kierunek, w którym rozwija się ta inicjatywa. Na tle spotkań adresowanych do ludzi związanych z muzami We Are Museums wydaje się szczególne. Po pierwsze, spotkanie ma charakter wybitnie międzynarodowy. W tym roku swoje wystąpienia mieli tu m.in.: Seb Chan (Smithsonian Cooper-Hewitt, National Design Museum, USA), Andrew Lewis (Victoria & Albert Museum, UK), Becky Manson (Tate, UK), Mirjam Wenzel (Jewish Museum, DE), Kajsa Hartig, (Nordiska Museet, SE), Sarah Hromack (Whitney Museum of American Art, US), Silvia Filippini-Fantoni (Indianapolis Museum of Art, USA), Elise Albenque (Palace of Versailles, FR). Prezentacje dotyczyły bardzo szeroko pojętego zagadnienia wykorzystania w muzeach technologii komunikacyjnych.
Zakres poruszanych tematów pozwalał jednak odnieść wrażenie, że ta tematyka przenika obecnie coraz więcej sfer działalności muzeów.

Po drugie, WAM to nie tylko wykłady, ale także sesje poświęcone specyficznym zagadnieniom i prezentacje lokalnych projektów muzealnych. W tej części głos zabrała m.in. Zuzanna Stańska z Moiseum, która prezentowała główne grzechy popełniane przy projektowaniu muzealnych aplikacji mobilnych, oraz Agata Pietrzyk z Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, która opowiadała o najnowszej odsłonie działań Ośrodka Edukacji Muzealnej.

Po trzecie, WAM było też okazją do wspólnego zwiedzania warszawskich muzeów. Zwiedzanie w gronie przedstawicieli instytucji muzealnych i organizacji wspierających muzea z całego świata sprzyjało wymianie myśli; zwiedzaniu Zachęty towarzyszyło dodatkowo wydarzenie z cyklu Invasioni Digitali. Po czwarte, w ciągu tych dwóch intensywnych dni odbył się także warsztat dla wszystkich uczestników konferencji. Zajęcia dotyczyły przebiegu procesu twórczego w muzeum. Warsztat poprowadzili Sebastian Wacięga i Piotr Idziak z Małopolskiego Instytutu Kultury.

Formuła rozwinięta w ramach drugiej konferencji We Are Museums to zatem twórcze połączenie sesji, warsztatów i wspólnego zwiedzania wystaw. Jako przestrzeń dla tego intensywnego i twórczego spotkania znakomicie sprawdziło się Muzeum Etnograficzne, z dostosowanym na potrzeby spotkań atrium, i Warszawa, z licznymi muzeami i lokalami na barkach pływających po Wiśle o zachodzie słońca:). O przebiegu warsztatów i wnioskach z wybranych sesji będziemy informować w dalszych postach.
Fotorelacja na flickr

Szanowni Państwo,

serdecznie zapraszamy na warsztaty z cyklu „Interpretacja w muzeum”, które odbędą się 18 czerwca 2014 roku w Galerii Władysława Hasiora – Oddziale Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem.

Nieprzypadkowo kolejne warsztaty Dynamiki Ekspozycji odbędą się w Galerii Władysława Hasiora – w 2013 roku właśnie to muzeum było jednym z partnerów projektu „Lokalne muzeum w globalnym świecie”. Wypracowany wówczas prototyp interaktywnego przewodnika po twórczości Władysława Hasiora (w formie kart z zadaniami dla zwiedzających) stał się inspiracją czerwcowego warsztatu pt. „Muzeum jednego eksponatu”.

Będziemy mówić o metodzie interpretacji dziedzictwa wypracowanej w trakcie wspomnianego projektu, opowiemy o wybranych narzędziach warsztatowych i wykorzystamy je praktycznie podczas spotkania. Wykorzystując eksponaty z Galerii Hasiora, będziemy pracować nad pomysłami związanymi z udostępnianiem wybranych obiektów i treści – stworzymy portrety odbiorców, zajmiemy się sposobami komunikacji adekwatnymi do ich oczekiwań i naszych zasobów. Celem warsztatu będzie pogłębienie wrażliwości na perspektywę odbiorcy.

Warsztat skierowany jest do muzealników oraz wszystkich zajmujących się interpretacją dziedzictwa – zarówno tych, którzy znają już metodę Dynamiki Ekspozycji, jak i tych, którzy się z nią nie zetknęli.

Warsztaty poprowadzą członkowie zespołu Dynamiki Ekspozycji oraz Julita Dembowska – adiunkt w Dziale Sztuki Muzeum Tatrzańskiego.

Zapraszamy 18 czerwca 2014 roku o godz. 10.00 do Galerii Władysława Hasiora – Oddział Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, ul. Jagiellońska 18b. Zakończenie warsztatu przewidywane ok. godz. 16.00.
Koszt uczestnictwa wynosi 150 zł (płatne przelewem na konto: 17 1060 0076 0000 3210 0016 2355 z dopiskiem Dynamika Ekspozycji) przed zajęciami lub po – na podstawie wystawianej przez organizatora faktury. W trakcie warsztatów zapewniamy kanapki i napoje. Uczestnicy zajęć otrzymają zaświadczenia.
Chętnych od udziału w warsztacie prosimy o odesłanie załączonego poniżej formularza zgłoszeniowego faxem: 12 422 55 62 lub mailem: mietelska@mik.krakow.pl

formularz zgłoszeniowy

Serdecznie zapraszamy na warsztaty z cyklu Dynamika Ekspozycji pt. „Od rzeczy do sensu – interpretacja w muzeum”. Spotkanie odbędzie się 19 grudnia 2013. Warsztaty będą podsumowaniem projektu „Lokalne muzeum w globalnym świecie”, którym, wraz z trzema małopolskimi muzeami (Muzeum Okręgowe w Tarnowie, Muzeum Tatrzańskie, Muzeum-Orawski Park Etnograficzny w Zubrzycy) zajmowaliśmy się przez ostatnie miesiące. Na warsztatach podzielimy się metodą interpretacji dziedzictwa wypracowaną i przetestowaną w trakcie projektu, uczestnicy otrzymają też podręcznik, będący opisem praktycznego zastosowania tej metody, jak również swoistym podsumowaniem naszych doświadczeń z realizacji programu Dynamika Ekspozycji podczas ostatnich 10 lat.

Podstawowe założenia naszej pracy w tym projekcie wynikają z przekonania, że muzea i inne instytucje dziedzictwa, mogą na podstawie swoich treści zabierać głos w sprawach ważnych w kontekście współczesnych zjawisk globalnych i na tej podstawie budować komunikację z odbiorcami adekwatną do ich potrzeb. Żeby to było możliwe, a działania programowe muzeów wyraziste i efektywne, kluczowe jest dogłębne przemyślenie treści, którymi muzeum dysponuje, analiza jego odbiorców i otoczenia (zarówno od strony wsparcia, jak i konkurencji). Mówiąc obrazowo, w naszej metodzie przyjmujemy, że dobre upowszechnianie dziedzictwa jest jak opowieść. Jednym z podstawowych celów interpretacji dziedzictwa kulturowego jest więc znalezienie odpowiedzi na pytania: komu, o czym, po co i jak opowiadam?

Warsztaty poprowadzą: Łucja Piekarska-Duraj i Piotr Idziak, członkowie zespołu Dynamiki Ekspozycji oraz Adam Kałucki z firmy Locativo (współrealizatora projektu).
Warsztaty są nieodpłatne.

Zapraszamy 19 grudnia 2013 r. o godz. 10.00 do Małopolskiego Instytutu Kultury, ul. Karmelicka 27, III p. Zakończenie warsztatu przewidywane ok. godz. 16.00.

Chętnych od udziału w warsztacie prosimy o odesłanie załączonej ankiety zgłoszeniowej faxem: 12 422 55 62 lub mailem: miodynska@mik.krakow.pl

formularz-zgloszeniowy

Dwudniowe warsztaty organizowane w ramach Festiwalu Innowacji prowadzone przez trenerów programu Dynamika Ekspozycji są okazją do przyswojenia narzędzi pochodzących z treningu kreatywności i wykorzystania ich w praktyce muzealnej.

Pierwszy dzień warsztatów będzie poświęcony kreatywności, elementowi koniecznemu w tworzeniu innowacyjnych rozwiązań. Przećwiczymy techniki wsparcia w grupowych sesjach kreatywnych, będziemy uczyć przygotowania i wykorzystania mapy myśli, popracujemy z analogiami, budowaniem sieci i łańcuchów skojarzeń, zachęcimy do żonglowania i zaprosimy do uczestnictwa w wizualizacji.

Drugi dzień będzie poświęcony warsztatowej prezentacji wypracowanej przez Dynamikę Ekspozycji metody interpretacji dziedzictwa, tworzonej w ramach finansowanego przez MKDiN projektu Lokalne Muzeum w Globalnym Świecie. Rozpoczniemy od dobrego zdefiniowania zasobów, jakimi dysponujemy, oraz od stworzenia listy potrzeb, na jakie mają odpowiedzieć nasze działania. Określimy także otoczenie instytucjonalne, wskazując, jak konkurencja może stać się partnerem w naszych przedsięwzięciach. Następnie będziemy pracować nad sformułowaniem głównego tematu przedsięwzięcia, którym chcemy się zająć: opiszemy jego kontekst, zaktualizujemy, zlokalizujemy, innymi słowy postaramy się odpowiedzieć na pytania: dlaczego tym tematem warto się zająć właśnie tu (w danym miejscu), właśnie teraz (czy będzie interesujący dla współczesnego odbiorcy). Rezultatem tego etapu prac będzie koncepcja działań (wystawy, programu, projektu, wydarzenia…).

Warsztaty są skierowane do wszystkich osób zainteresowanych wykorzystaniem interpretacji dziedzictwa w swoich działaniach, odbędą się w Małopolskim Instytucie Kultury w dniach 3 i 4 czerwca 2013, w godzinach 9.30-15.30. Udział w warsztatach jest bezpłatny. Chętnych prosimy o zgłoszenia na adres: hajduk@mik.krakow.pl

Zapraszamy!

Szkolenie „Narzędzia i techniki kreatywności” było przygotowane specjalnie z myślą o zespole promocji muzeum: cały drugi dzień był poświęcony prezentacji i wykorzystaniu narzędzi, jakie składają się na metodę EXPO. Jest to wypracowany w toku doświadczeń Dynamiki Ekspozycji sposób zastosowania w muzeum podejścia interpretacyjnego, zakładający m.in. konieczność jego aktualizacji do bieżących potrzeb odbiorców i szukanie aktywnych form jego prezentacji. W ten sposób udało się zrealizować główne zamierzenie treningu: przedstawić i wykorzystać w pracy na konkretnych przykładach takie metody wspomagania kreatywności, które można będzie od razu zastosować zarówno w działalności zawodowej, jak i w prywatnym życiu.

Mamy nadzieję, że poprzez ten warsztat udało nam się wykazać, iż kreatywność jest postawą, którą każdy może rozwijać i która naprawdę się przydaje w wielu sytuacjach życiowych. Szkolenie przebiegało w świetnej atmosferze. Dziękujemy! Już wkrótce zaprosimy na kolejne warsztaty z kreatywności w muzeum, tym razem do MIKu.

Warsztaty poprowadzi Małgorzata Perdeus-Białek z Biura ds.
Osób Niepełnosprawnych UJ. Prowadząca była uczestniczką wielu szkoleń umożliwiających
wymianę doświadczeń dotyczących edukacji osób niepełnosprawnych w szkołach
wyższych (organizowanych m.in. przez uniwersytety w Sheffield, Aarhus,
Cambridge, Helsinkach, Turku i Dortmundzie).

Jej obecne zainteresowania koncentrują się na problematyce dyskryminacji
osób niepełnosprawnych oraz ich partycypacji w życiu społecznym, zwłaszcza
poprzez dostęp do edukacji i pracy na otwartym rynku.

W Biurze ds. Osób Niepełnosprawnych UJ prowadzi szkolenia dla pracowników
akademickich i administracyjnych oparte na nowoczesnych materiałach
szkoleniowych wypracowanych w ramach projektów DARE. W roku 2012 szkoliła
m.in. pracowników Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Maius oraz
Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie.

Zapraszamy już 13 i 14 listopada 2012 r. o godz. 9.30 do Małopolskiego Instytutu Kultury, ul. Karmelicka 27, III p. Zakończenie warsztatu przewidywane ok. godz. 15.30.

Koszt uczestnictwa wynosi 200 zł (płatne przelewem na konto: 17 1060 0076
0000 3210 0016 2355 z dopiskiem Dynamika Ekspozycji) przed zajęciami lub po
– na podstawie wystawianej przez organizatora faktury. W trakcie warsztatów
zapewniamy kanapki i napoje. Uczestnicy zajęć otrzymają zaświadczenia.

Warsztat opowiadania historii obejmuje pracę z ciałem i oddechem,
pracę nad strukturą opowieści i spójnością narracyjną, pracę nad
pogłębianiem wyobraźni – wizualizacją opowieści, poznawanie tożsamości i
odmienności tradycyjnych struktur narracyjnych i współczesnych historii
osobistych, wzbogacanie opowiadania poprzez wykorzystanie innych mediów:
zdjęć, filmów, działań plastycznych i muzyki.

Warsztaty opowiadania historii poprowadzą artyści ze
Stowarzyszenia Grupa Studnia O.

Warsztat składa się z dwóch części, z których każda trwa dwa dni.

1 część : 5-6 czerwca, 5 czerwca – godz. 10.00-15.00, 6 czerwca – godz.
10.00-16.00

2 część : 2-3 października, 2 października – godz. 10.00-15.00, 3
października – godz. 10.00-16.00

Integralnym elementem warsztatu jest spektakl pt. „Latający kufer. Opowieści
wschodnie”, który odbędzie się 5 czerwca o godz. 18.00 w Muzeum
Etnograficznym w Krakowie (pl. Wolnica 1). Spektakl opowieści w wykonaniu
Grupy Studnia O. ma charakter otwarty, jest adresowany do uczestników
warsztatów, ale także do wszystkich zainteresowanych sztuką żywego słowa,
zarówno dzieci, jak i dorosłych. Wstęp wolny.

Koszt uczestnictwa w obu częściach wynosi 200 zł (płatne przelewem na konto:
17 1060 0076 0000 3210 0016 2355 z dopiskiem Dynamika Ekspozycji) przed
zajęciami lub po – na podstawie wystawianej przez organizatora faktury. W
trakcie warsztatów zapewniamy kanapki i napoje. Uczestnicy zajęć otrzymają
zaświadczenia.

Chętnych prosimy przesłanie ankiety zgłoszeniowej faxem: 12 422
55 62 lub mailem: hajduk@mik.krakow.pl

Warsztaty odbywają się w ramach projektu „Cudowna podróż. Wędrowny festiwal
opowiadania” organizowanego przez Stowarzyszenie Grupa Studnia O. przy
wsparciu finansowym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.