Kształt drugiej edycji WAM potwierdził kierunek, w którym rozwija się ta inicjatywa. Na tle spotkań adresowanych do ludzi związanych z muzami We Are Museums wydaje się szczególne. Po pierwsze, spotkanie ma charakter wybitnie międzynarodowy. W tym roku swoje wystąpienia mieli tu m.in.: Seb Chan (Smithsonian Cooper-Hewitt, National Design Museum, USA), Andrew Lewis (Victoria & Albert Museum, UK), Becky Manson (Tate, UK), Mirjam Wenzel (Jewish Museum, DE), Kajsa Hartig, (Nordiska Museet, SE), Sarah Hromack (Whitney Museum of American Art, US), Silvia Filippini-Fantoni (Indianapolis Museum of Art, USA), Elise Albenque (Palace of Versailles, FR). Prezentacje dotyczyły bardzo szeroko pojętego zagadnienia wykorzystania w muzeach technologii komunikacyjnych.
Zakres poruszanych tematów pozwalał jednak odnieść wrażenie, że ta tematyka przenika obecnie coraz więcej sfer działalności muzeów.

Po drugie, WAM to nie tylko wykłady, ale także sesje poświęcone specyficznym zagadnieniom i prezentacje lokalnych projektów muzealnych. W tej części głos zabrała m.in. Zuzanna Stańska z Moiseum, która prezentowała główne grzechy popełniane przy projektowaniu muzealnych aplikacji mobilnych, oraz Agata Pietrzyk z Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, która opowiadała o najnowszej odsłonie działań Ośrodka Edukacji Muzealnej.

Po trzecie, WAM było też okazją do wspólnego zwiedzania warszawskich muzeów. Zwiedzanie w gronie przedstawicieli instytucji muzealnych i organizacji wspierających muzea z całego świata sprzyjało wymianie myśli; zwiedzaniu Zachęty towarzyszyło dodatkowo wydarzenie z cyklu Invasioni Digitali. Po czwarte, w ciągu tych dwóch intensywnych dni odbył się także warsztat dla wszystkich uczestników konferencji. Zajęcia dotyczyły przebiegu procesu twórczego w muzeum. Warsztat poprowadzili Sebastian Wacięga i Piotr Idziak z Małopolskiego Instytutu Kultury.

Formuła rozwinięta w ramach drugiej konferencji We Are Museums to zatem twórcze połączenie sesji, warsztatów i wspólnego zwiedzania wystaw. Jako przestrzeń dla tego intensywnego i twórczego spotkania znakomicie sprawdziło się Muzeum Etnograficzne, z dostosowanym na potrzeby spotkań atrium, i Warszawa, z licznymi muzeami i lokalami na barkach pływających po Wiśle o zachodzie słońca:). O przebiegu warsztatów i wnioskach z wybranych sesji będziemy informować w dalszych postach.
Fotorelacja na flickr

Spotkanie adresowane jest nie tylko do pracowników muzeów, ale także do osób zaangażowanych w świat kultury, studentów i badaczy zainteresowanych trendami z pogranicza świata muzeów i mediów.

Wśród prelegentów będą m.in: Seb Chan (Smithsonian Cooper-Hewitt, National Design Museum, USA), Andrew Lewis (Victoria & Albert Museum, UK), Becky Manson (Tate, UK), Mirjam Wenzel (Jewish Museum, DE), Kajsa Hartig, (Nordiska Museet, SE), Sarah Hromack (Whitney Museum of American Art, US), Silvia Filippini-Fantoni (Indianapolis Museum of Art, USA), Elise Albenque (Palace of Versailles, FR). Główne zagadnienia, które zostaną poruszone podczas wystąpień dotyczą nawiązywania więzi z publicznością.

Rejestrować na konferencję można się tutaj: We Are Museums.

We Are Museums jest wspierane Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Institut Francais, British Council, Goethe Institut, Fundację Orange, Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, Invasioni Digitali, Herito oraz Nemo.

Animator in residence to działanie wzorowane na popularnych na cały m świecie, organizowanych przez galerie sztuki, rezydencjach dla artystów. W naszym wypadku są to animatorzy kultury z całej Polski, których zapraszamy na pobyt twórczy do Warszawy.
W tym roku projekt jest skierowany do animatorów pracujących w muzeach. W ramach programu zapraszamy jedną osobę do Warszawy na 2 tygodniowy pobyt twórczy w terminie 18.09 do 02.10.
Z naszym wsparciem animator – muzealnik zrealizuje swoje autorskie działanie animacyjne. W tym roku uczestniczkę bądź uczestnika naszego programu zapraszamy do spojrzenia przed siebie, motywem przewodnim projektu realizowanego przez AIR jest: przyszłość.

Przyszłość to pytanie o cele i marzenia. To próba zobaczenia nowych możliwości eksplorowania i przekazywania wiedzy, poszukiwania nowych rozwiązań, innowacji. To dynamika, aktywność i zmiana. Myślenie o przyszłości to także seria znaków zapytania. Czy da się ją zaplanować, przewidzieć, określić, na ile precyzyjnie i właściwie po co to robić? Jak można się przygotować na to co wydarzy się jutro, za tydzień, za rok? Czym są nasze wizje przyszłości i jak tworzyć scenariusze tego co będzie? W jaki sposób o przyszłości myślą animatorzy kultury, edukatorzy i muzealnicy, którzy na co dzień w swojej pracy pomagają zrozumieć to co było? Jedno co w przyszłości jest pewne to fakt, iż właściwie wszystko jest jeszcze możliwe! Zapraszamy do zmierzenia się z tym tematem i przetworzenia go w twórczy, indywidualny sposób.

W ramach pobytu animator/ka:
– zrealizuje autorski projekt społeczno – kulturalny
– spotka się z przedstawicielami różnych działających w Warszawie instytucji kultury oraz inicjatorami przedsięwzięć społecznych i artystycznych,
– będzie uczestniczyć w warsztatach i spotkaniach organizowanych przez Towarzystwo „ę”
– odwiedzi interesujące miejsca na mapie Warszawy dostosowane do swoich zainteresowań

Co oferujemy?:
– budżet na realizację projektu animacyjnego do 1500zł,
– przestrzeń do twórczej pracy
– indywidualne wsparcie coacha,
– materiały edukacyjne (publikacje, materiały multimedialne)
– zakwaterowanie w samym sercu miasta, wyżywienie,
– ubezpieczanie podczas pobytu

Koszt udziału w programie to tylko 400zł. Uczestnicy programu sami pokrywają koszty dojazdu do Warszawy.

Na zgłoszenia czekamy do 05.09.2013

Formularz zgłoszeniowy dostępny tutaj.

Zapraszamy na stronę projektu: http://animatorinresidence.e.org.pl/

Pytania i informacje: karolina.pluta@e.org.pl, 516 543 707

Multimedia w Muzeach i Galeriach. 28.08.2013, Warszawa
Pod tym tytułem odbędzie się XVI edycja seminarium Nowoczesne Muzea i Galerie organizowanego przez Centrum Promocji Informatyki. W programie znalazł się szereg prezentacji poruszających zagadnienie rozwiązań multimedialnych zarówno od strony wystawienniczej, jak i z perspektywy zarządzania treściami multimedialnymi. Prezentowane będą przykłady wykorzystania multimediów zarówno na ekspozycjach, jak i przy tworzeniu portali internetowych muzeów. Obok reprezentantów muzeów, w spotkaniu wezmą udział przedstawiciele firm świadczących usługi w zakresie multimedialnego wystawiennictwa. Seminarium odbywa się pod patronatem Małopolskiego Instytutu Kultury.

Technika i Nauka w Muzeum. Formy i środki prezentacji 09–11.09.2013, Bydgoszcz
Konferencja odbędzie się w Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Spotkanie będzie interesujące zwłaszcza dla osób zajmujących się dziedzictwem przemysłowym, technicznym i naukowym, a także wystawiennictwem w przestrzeniach postindustrialnych. Ciekawie zapowiada się także część poświęcona tworzeniu eksperymentatoriów i innych form interakcji dla zwiedzających.

Open GLAM 11–12.10.2013, Warszawa
Spotkanie openGLAM 2013. Otwarte zasoby kultury odbędzie się w Zachęcie. Będzie poświęcone różnym sposobom, na jakie instytucje kultury i dziedzictwa mogą wdrażać filozofię dostępności i możliwości dalszego wykorzystywania zasobów, będących pod ich opieką. Będzie to dobra okazja, żeby zapoznać się z tematem, także dla osób niemających jeszcze w tym zakresie doświadczeń. Organizatorzy zakładają, że konferencja ma być miejscem wymiany doświadczeń między działaczami na rzecz otwartości, przedstawicielami instytucji już realizujących takie inicjatywy oraz osobami pragnącymi dowiedzieć się więcej. Dokładny program konferencji zostanie ogłoszony dopiero we wrześniu. Do końca sierpnia można jednak składać propozycje wystąpień, prezentacji i warsztatów.

Digital Heritage 28.10.–01.11.2013, Marsylia
W Marsylii, Europejskiej Stolicy Kultury 2013, odbędzie się międzynarodowy kongres poświęcony w całości różnym aspektom digitalizacji dziedzictwa. Wydarzenie zaplanowane jest na ogromną skalę i adresowane do szerokiej grupy odbiorców. Obecni będą zarówno naukowcy, jak i praktycy wdrażający i wykorzystujący w instytucjach dziedzictwa programy digitalizacyjne.

Kultura i Turystyka: Miejsca Spotkań. 06–07.11.2013, Łódź
W tym roku w Łodzi odbędzie się VII edycja konferencji Kultura i Turystyka. Obok zagadnień związanych z turystyką kulturową, promocją i tworzeniem produktów turystycznych, na konferencji dużo uwagi zostanie poświęcone bezpośrednio muzeom. Przedstawiciele Małopolskiego Instytutu Kultury poprowadzą w Łodzi warsztat z interpretacji dziedzictwa.

Do zobaczenia!

Metamuzeum jest nową inicjatywą przeznaczoną dla pracowników muzeów, galerii oraz innych instytucji kultury, która ma na celu szerzenie wiedzy o nowinkach, trendach i ciekawych projektach z branży oraz integrację samego środowiska.

Spotkania metamuzeum mają mieć nieformalny charakter i są otwarte dla wszystkich zainteresowanych. Po dwóch-trzech prezentacjach (trwających maksimum 15 minut) wygłaszanych przez pracowników muzeów lub specjalistów z różnych dziedzin (marketing, social media, zarządzanie, projektowanie wystaw etc.) oraz dyskusji uczestnicy wydarzenia będą mogli poznać się i porozmawiać w swobodnej i niezobowiązującej atmosferze.

“Pomysł na Metamuzeum narodził się po konferencji dla muzealników We Are Museums, która odbyła się na początku czerwca w Wilnie. Konferencja, która przyciągnęła wielu pracowników polskich muzeów uświadomiła mi, że nie ma w Polsce miejsca, gdzie muzealnicy mogliby się spotkać, pogadać ze sobą przy piwie i przy okazji dowiedzieć się czegoś ciekawego, co dotyczy ich pracy” – mówi Zuzanna Stańska, organizatorka spotkania – “Okazało się, że istnieje zainteresowanie tego typu wydarzeniem. Po powrocie z Wilna poszliśmy za ciosem i z pomocą kolegów z Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów oraz portalu muzealnictwo.com, Andrzejem Zugajem i Jackiem Górką zdecydowaliśmy się jak najszybciej zorganizować pierwsze spotkanie.”

Metamuzeum ma odbywać się cyklicznie co miesiąc, w warszawskich klubokawiarniach. Wstęp na wydarzenie jest wolny. Więcej informacji na wydarzeniu można znaleźć na Facebooku i stronie wydarzenia: Metamuzeum

Harmonogram prac i formularz zgłoszeniowy do pobrania tutaj: Re!konstrukcja.

O projekcie Re!konstrukcja można przeczytać więcej w artykule w stołecznej GW: Kopia synagogi powstaje na Muranowie

Wszystkie muzea historii stają przed trudnym zadaniem, mają bowiem mówić w imieniu ludzi, których już nie ma, mają reprezentować i upamiętniać czas, który minął. Pół biedy, jeśli wiadomo, komu została przekazana spuścizna, a także jak i za pomocą jakich artefaktów powinna owa historia być upamiętniana. Oczywiście tak naprawdę i to nigdy nie jest sprawą jednoznaczną, czego dowodem są częste problemy z tym, kto może wiarygodnie reprezentować Naród (naród) w muzeach narodowych.

Ciekawa jest także kwestia upamiętniania bardzo odległej przeszłości. Według mnie mamy do czynienia z poczuciem wyższości cywilizacyjnej wobec bardzo dawnych światów,  a w zasadzie powinno raczej niepokoić to, że rzadko dysponujemy dokumentami, które umożliwiają ich odtworzenie.

Pewną formą eleganckiej ucieczki od tego problemu jest wykorzystanie sztuki jako formy reprezentacji, która pozwala na nawiązanie kontaktu z jej twórcami na gruncie estetycznym. Takim przypadkiem jest dziedzictwo „prehistoryczne”, wraz z malarstwem jaskiniowym, które staje się medium opowieści o przeszłości, samo pozostając ważnym jej elementem. Wszyscy jesteśmy w jakiś sposób dziedzicami epoki (?) prehistorycznej, jednak tamte realia są na tyle odległe, że trudno o identyfikację z przodkami. Ale są obrazy: ponadnarodowy język pełen tajemnic, ale także bardzo wyrazisty.

Klasyczne, dziewiętnastowieczne muzea historyczne oparte były na przedmiotowej reprezentacji historii, przy czym dotyczyło to przede wszystkim obiektów o znaczeniu symbolicznym uznanym ogólnie za istotne. Medale, popiersia, obrazy – to wszystko przedmioty, które jeszcze zanim znalazły się w muzeum, zostały już uznane za formę upamiętnienia. Muzeum, poprzez nadanie owym przedmiotom narracyjnej formy kolekcji, dodatkowo wzmacnia ich znaczenie. A jednak dziś taka forma reprezentacji jest niewystarczająca, a muzea, które wykorzystują ją jako najważniejszą, często uznawane są za „nieme”.

Bardzo ciekawym i ze wszech miar kompleksowym przypadkiem jest Muzeum Historii Żydów Polskich, projekt, w którym chodzi o upamiętnienie świata i ludzi nieobecnych… ale nie do końca. Po pierwsze polscy Żydzi, polscy żydzi, żydzi-Polacy itd. wciąż są na świecie. Nie jest natomiast do końca jasne, kto przejął misję upamiętnienia tysiącletniej historii, która – chociażby ze względu na różnice w liczbach – zakończyła się wraz z Schoah/Holocaustem. Dla mnie akurat ta kwestia jest bardzo ważna – osobiście i obywatelsko. I dla mnie odpowiedzią na to pytanie nie jest ani nazwa jednego państwa, ani jednej wspólnoty religijnej. Właśnie wielość i różnorodność sposobów upamiętniania i prawa do reprezentacji ciągłości wydaje mi się najważniejszą zasadą, o jakiej warto pamiętać. Tutaj dyskusyjność tematu i tzw. trudna pamięć muszą stać się atutem miejsca, jeśli ma ono zafunkcjonować jako platforma dialogu.

A to oznacza także zgodę na realizacje autorskie. W projekcie wystawy MHŻP duży nacisk jest położony na narrację i aranżację, odchodzi się od klasycznej przedmiotowej reprezentacyjności. Z takim podejściem wiąże się pewna obietnica: dawny świat może zostać uaktualniony, jednak goście muzeum potrzebują bardzo ważnych powodów, aby wejść w dialog i rozpocząć interpretację przestrzeni, w której się znajdą. Warto zauważyć, że w takim kontekście ulega zmianie rola muzealników, którzy muszą stać się raczej moderatorami dynamicznych sytuacji społecznych niż osobami prezentującymi kolekcje o przyporządkowanych im określonych liniach interpretacyjnych.

Dlatego tak istotne są działania podejmowane przez muzea opowiadające o nieobecnych. Rekonstrukcje, rewitalizacje, spotkania – wywołanie ruchu myśli jest tu niezbędne. Przedmioty mogą być dobrym do tego pretekstem, ale nie wystarczą. Pytanie, które warto tutaj postawić, dotyczy zarówno możliwych form, jak i granic narracyjności: jak uczynić z przestrzeni muzeum miejsce do snucia osobistych opowieści, nawiązywania osobistych relacji z minionymi światami przy jednoczesnym oddaniu głosu nieobecnym? Jak wykorzystać potencjalną wielość interpretacji w miejscu, które ma przede wszystkim ocalić i zaprezentować dziedzictwo?

fot: quinet

– w jakim celu używamy środków multimedialnych?

– Jakie treści chcemy tą drogą przekazać?

– Jak wybrane medium wpłynie na odbiór naszego komunikatu przez zwiedzających?

– Jak użyte technologie wpisują się w całość ekspozycji (czy wzmacniają wystawę i eksponaty czy konkurują z nimi)?

– Jak zwiedzający będą używali tych narzędzi?

– Jak sprawić by rozwiązania multimedialne były dla zwiedzających użyteczne?

W naszej prezentacji wykorzystaliśmy szereg przykładów wykorzystania multimediów z własnej praktyki wystawienniczej i z różnych muzeów z Polski ze świata. Na zakończenie, wraz z uczestnikami spotkania zostały zebrane plusy i minusy wykorzystania tego typu technologii ekspozycyjnych. Postaraliśmy się także wskazać główne trendy rozwoju multimediów w muzeach. Na podstawie analizy obecnych tendencji i przemian w komunikacji medialnej, której elementem są dla nas muzea, staraliśmy się wskazać jakie rozwiązania okażą się przyszłościowe oraz jak sprawnie odpowiadać na zmieniające się upodobania zwiedzających.

W programie spotkania znajdą się m.in.: cyfryzacja zasobów, standardy procesu digitalizacji, cyfryzacja dzieł kultury w kontekście przemian mentalnych i społecznych, udostępnianie zasobów dziedzictwa kulturowego przez Internet a także ochrona danych w zbiorach cyfrowych.
Uczestnicy spotkania będą mieli do wyboru trzy sesje tematyczne: wirtualne muzea, cyfrowe biblioteki, elektroniczne archiwa.

Dzięki uprzejmości CPI, nasi odbiorcy otrzymają rabat w wysokości 5%. Formularz zgłoszeniowy uwzględniający zniżkę można znaleźć tutaj. Dodatkowym atutem może być także miejsce spotkania – Centrum Nauki Kopernik.

Małopolski Instytut Kultury objął patronatem to wydarzenie.

Akcja Gwoźdźec Re!konstrukcja ma na celu odtworzenie dachu XVII wiecznej synagogi. MHŻP realizuje ten projekt wraz z pracownią Handshause, która prowadzi multidyscyplinarne działania edukacyjne poprzez tworzenie rekonstrukacji historycznych.

Na potrzeby projektu powstaje międzynarodowy zespół złożony z historyków, architektów, artystów i studentów. Co ważne, nabór uczestników jest otwarty! Oprócz specjalistów do udziału zostali zaproszeni wszyscy, którzy interesują się historią Żydów, architekturą synagog, rekonstrukcją historyczną, sztuką sakralną, czy po prostu chcą nabyć nowe umiejętności. Rekonstrukcja będzie powstawała w ramach cyklu warsztatów, będzie współtworzona przez ich uczestników i ekspertów. Odtworzony w ten sposób dach synagogi ma być eksponowany w ramach wystawy stałej w MHŻP.

Synagoga ma jednak szansę stać się przede wszystkim wydarzeniem. Poprzez zaangażowanie swoich potencjalnych odbiorców do współtworzenia wystawy, MHŻP wykorzystuje ogromny potencjał partycypacji. Działanie to znosi standardowy dystans pomiędzy gromadzeniem wiedzy w muzeum a jej upowszechnianiem. Projekt Re!konstrukcja jest więc zarazem przedsięwzięciem edukacyjnym i badawczym, służy przy tym wzbogaceniu ekspozycji muzeum o niezwykły eksponat. Wspólna budowa dachu synagogi, obok oddziaływania edukacyjnego, może mieć również znaczenie jako sytuacja, w której powstaje społeczność osób związanych z muzeum i uznających je za swoje miejsce.

Pierwsze warsztaty rozpoczynają się już 24 maja w Sanoku.