Relację z poprzedniej edycji warsztatów można przeczytać tutaj.

Koszt uczestnictwa wynosi 200 zł (płatne przelewem na konto: 17 1060 0076 0000 3210 0016 2355 z dopiskiem Dynamika Ekspozycji). W trakcie warsztatów zapewniamy pyszne kanapki i napoje. Uczestnicy zajęć otrzymają zaświadczenia.

Chętnych prosimy o przesłanie ankiety zgłoszeniowej faxem: (12) 422 55 62 lub mailem: hajduk(at)mik.krakow.pl do 22 czerwca 2011.

Podczas zajęć poświęciliśmy sporo czasu na… granie. Zaczęliśmy od gry w Chłopską Szkołę Biznesu, potem na stolikach wylądował ostatni hit z IPN-u Kolejka. Jest to gra planszowa opowiadająca o urokach konsumpcji w PRL. Gry te posłużyły jako studia przypadku. Na ich przykładzie były prezentowane zagadnienia związane z tworzeniem, wydawaniem i wykorzystywaniem planszówek przez instytucje kultury. Oprócz tych tytułów analizowaliśmy też wybrane nowoczesne planszówki (m.in. Filary Ziemi, Carcassone, La Citta, Osadnicy, Twilight Struggle…). Dopełnieniem tej części była prezentacja miejsc w sieci, z których można czerpać wiedzę o grach (serwis Board Game Geek, forum Gry Planszowe, blog Games Fanatic).
Z wykorzystaniem gromadzonych w trakcie warsztatu informacji przeprowadziliśmy dwie sesja kreatywne. Pracowaliśmy nad stworzeniem wstępnych koncepcji własnych gier. Wybieraliśmy tematy, zbieraliśmy pomysły na mechanikę gier i planowaliśmy dalsze kroki na drodze ich tworzenia.
Warsztat zakończyliśmy szukając odpowiedzi na pytanie: jak można wykorzystywać gry w naszych instytucjach?

Wszystkim uczestnikom bardzo dziękujemy za to inspirujące spotkanie!

Wykorzystanie gier do promocji dziedzictwa kulturowego (i dziedzictwa do tworzenia gier) jest dla nas na tyle ciekawym zagadnieniem, że zdecydowaliśmy się zorganizować warsztatowe spotkanie poświęcone grom w instytucjach kultury.

Podczas zajęć zostaną zaprezentowane najnowsze gry planszowe tworzone w instytucjach kultury, m.in.: Kolejka i 303 wydane przez IPN oraz nasza Chłopska Szkoła Biznesu. Uczestnicy na przykładzie tych i innych tytułów zapoznają się z nowoczesnymi grami planszowymi, naszymi doświadczeniami w zakresie ich tworzenia i sposobami na jakie mogą one prezentować dziedzictwo kulturowe.

W trakcie części warsztatowej, uczestnicy wraz z zaproszonymi ekspertami, będą tworzyć wstępne koncepcje gier do zrealizowania w swoich instytucjach. Będziemy też zastanawiali się jak wykorzystać gry jako element oferty edukacyjnej, produktu turystycznego czy działań promocyjnych.

Dwudniowa sesja warsztatowa obejmuje 12 godzin (6 godzin każdego dnia). Warsztaty odbędą się 24 i 25 marca 2011 w siedzibie Małopolskiego Instytutu Kultury przy ul. Karmelickiej 27, w godzinach 9.30 – 15.30.
Zajęcia poprowadzą: Karol Madaj i dr Tomasz Ginter z IPN (autorzy gier Kolejka i 303), oraz Piotr Idziak i Sebastian Wacięga z MIK (autorzy gry Chłopska Szkoła Biznesu).

Koszt uczestnictwa wynosi 200 zł (płatne przelewem na konto: 17 1060 0076 0000 3210 0016 2355 z dopiskiem Dynamika Ekspozycji). W trakcie warsztatów zapewniamy kanapki i napoje. Uczestnicy zajęć otrzymają zaświadczenia.

Chętnych prosimy o przesłanie ankiety zgłoszeniowej faxem: (12) 422 55 62 lub mailem: hajduk(at)mik.krakow.pl do 18 marca 2011.

Zapraszamy!

Po pierwsze: tworzenie gry własnymi siłami.
Na taką sytuację można wskazać w przypadku produkcji Muzeum Powstania Warszawskiego, które bardzo aktywnie przeciera szlaki muzealnym planszówkom. Wśród zaprezentowanych przez MPW gier, były m.in. „Zawiszak: Powstańcza Historia” i „Powstańcze Zrzuty”. W tych przypadkach zadania tworzenia gry podjęli się pracownicy muzeum. Plusem takiego rozwiązania jest fakt, że tworząc własne gry pracownicy działu edukacji są w stanie dopasować je do swoich potrzeb edukacyjnych (gry wykorzystywane są do zajęć w Sali Małego Powstańca w MPW). Samo tworzenie gry jest też swego rodzaju przygodą dla pracowników instytucji i stwarza przestrzeń do uczenia się i przeanalizowania na nowo tematu, którym się zajmują. W przypadku MPW taką przygodą okazało się nieoczekiwane spotkanie z jednym z bohaterów wydarzeń o których opowiada gra „Zawiszak”. Same gry są stosunkowo proste. Zostały oparte o mechanikę gry gęsiej, czyli rzuć kostką i przesuń pionek („Zawiszak”) i gry w statki („Zrzuty”). Być może, korzystając z pomocy zewnętrznych specjalistów można było tę samą tematykę zrealizować poprzez gry, wykorzystujące rozwiązania stosowane w nowoczesnych planszówkach. Mogłoby to wpłynąć na ich atrakcyjność i grywalność. Prostota tych produkcji zdaje się być jednak usprawiedliwiona ze względu na wybraną grupę docelową, a raczej w pewnym sensie jej brak – gry mają być dla każdego. Z tego punktu widzenia wybór ogólnie znanych rozwiązań może mieć sens .

Po drugie: gry tworzone są przez zewnętrznych specjalistów. Takie podejście zaprezentowało Narodowe Centrum Kultury. Firmowana przez nich gra karciana „Grunwald” została wyprodukowana przez specjalizujące się w grach wydawnictwo Kuźnia Gier. Podobne podejście można również znaleźć w przypadku Instytutu Pamięci Narodowej. Prezentowana przez IPN gra karciana „Awans” oraz szybka gra strategiczna „303”, wydana w siedemdziesiątą rocznicę Bitwy o Anglię, została wyprodukowana wewnątrz instytucji, ale przez wyspecjalizowaną w tym fachu komórkę. Jej pracownicy prezentowali także wersję testową swojej najnowszej produkcji pt. „Kolejka”. Gra będzie opowiadała o czasach PRL z perspektywy sklepowego „ogonka”. Co charakterystyczne, gry te powstają z zaangażowaniem środowiska graczy – hobbystów. Są prezentowane i testowane podczas planszówkowych spotkań i na festiwalach gier. Takie podejście pozwala z jednej strony uzyskać profesjonalną jakość produktu, a z drugiej wypromować działalność instytucji i prezentowane przez nią treści w nowych miejscach.

Po trzecie: gry tworzone są w różnego rodzaju partnerstwach. Przykładem takiego działania może być współpraca Muzeum Pałacu w Wilanowie z firmą Wargamer. Osią współpracy tych instytucji jest gra Ogniem i Mieczem”. Jest to historyczna gra strategiczna mieszcząca się w nurcie gier bitewnych. Bitwy są w niej rozgrywane przy pomocy figurek reprezentujących oddziały XVII wiecznych armii. Autorzy gry postawili na maksymalny realizm i wierność historycznym realiom. Stało się to zarazem powodem ich współpracy z Muzeum Pałacu w Wilanowie, do którego zwrócili się z potrzebą przeprowadzenia konsultacji umundurowania i uzbrojenia swoich miniaturowych żołnierzy. Równocześnie gra „Ogniem i Mieczem” okazała się dla muzeum znakomitym uzupełnieniem ich programu edukacyjnego. W tej chwili gra, jeszcze przed oficjalną premierą, jest z powodzeniem wykorzystywana m.in. na imprezach organizowanych w Wilanowie. Zawiązane przy współtowrzeniu gry partnerstwo stało się punktem wyjścia dla wielu wspólnych przedsięwzięć. Partnerzy nie wykluczają też współdziałania przy tworzeniu kolejnych gier o charakterze historycznym.

Powyższy przegląd nie wyczerpuje różnorodności sposobów, na jakie muzea i inne instytucje kultury tworzyły prezentowane na naszym spotkaniu produkty. Różnorodność stosowanych w tym zakresie rozwiązań wskazuje chyba, że wiele zależy tu od sposobu funkcjonowania instytucji i od charakteru gry.
Wydaje się też, że już sam proces powstawania i wydawania gry, może mieć wpływ na to, jak będzie ona funkcjonowała na rynku i w jaki sposób okaże się przydatna dla tworzącej ją instytucji.

Tematem, który sprawił, że w jednym miejscu i czasie zebrały się osoby doświadczone w pracy na bardzo różnych polach edukacji kulturalnej, były gry planszowe. Spotkanie miało formę krótkich prezentacji dorobku poszczególnych uczestników w tym zakresie i dyskusji, podczas których dzieliliśmy się swoimi doświadczeniami w stosowaniu gier w naszej pracy. Nie obyło się też bez żywiołowej wymiany argumentów na tematy, które okazały się kontrowersyjne!

W spotkaniu udział wzięli przedstawiciele: Muzeum Historii Polski, Muzeum Historii Żydów Polskich, Muzeum Powstania Warszawskiego, Instytutu Pamięci Narodowej, Narodowego Centrum Kultury, Muzeum Pałac w Wilanowie, Uniwersytetu Warszawskiego, Europejskiego Centrum Solidarności, Domu Spotkań z Historią, Centrum Inicjatyw Twórczych „ę”. Tym co łączy wszystkie te organizacje jest fakt, że każda z nich ma za sobą jakieś doświadczenia związane z grami, lub planuje wejść w działania z nimi związane. Ze strony MIK-u spotkanie poprowadzili Sebastian Wacięga i Piotr Idziak, autorzy wydanej niedawno przez MIK gry ekonomicznej Chłopska Szkoła Biznesu.

Podczas naszej „mini konferencji” zabrakło niestety czasu na poruszenie tematu gier miejskich. Jest to jednak na tyle szerokie zagadnienie, że być może zasługuje ono na osobny poświęcony mu warsztat. Podsumowujące uwagi uczestników wskazywały również na potrzebę zorganizowania spotkania roboczego dotyczącego gier. Mogłoby ono być połączone np.: ze wspólnym graniem w prezentowane przez uczestników gry, prezentacjami gier spoza „kręgu muzealnego”, które mogą być dla nas inspirujące i z częścią warsztatową prowadzoną przez doświadczonych autorów gier. Być może takie spotkanie mogłoby służyć również zapoznaniu środowiska edukatorów z instytucji kultury ze środowiskiem graczy i autorów gier. Co państwo na to? Czy takie spotkanie byłoby inspirujące dla Waszej pracy? Jakie jeszcze punkty programu byłyby interesujące? Kogo warto byłoby zaprosić? Prosimy o uwagi w komentarzach do tego wpisu.

Wkrótce zamieścimy krótki przegląd poruszonych na warszawskim panelu zagadnień.

fot M!K

Program „Chłopskiej Szkoły Biznesu” opiera się na unikalnej historii XVIII-wiecznych chłopów-przedsiębiorców z Andrychowa, którzy, często niepiśmienni, organizowali sprzedaż płócien na europejską skalę. Pozwala na bazie tej historii i eksponatów zgromadzonych w Izbie zanalizować niektóre mechanizmy ekonomii, poznać czynniki upadku i prosperity Andrychowa, zastanowić się nad współczesnymi fenomenami gospodarczymi i poznać takie pojęcia jak np. klaster.

Więcej informacji o projekcie, rekomendacje i zasady gry można znaleźć na stronie Chłopskiej Szkoły Biznesu

Autorzy:
Piotr Idziak (MIK), Sebastian Wacięga (MIK)